“Һәнәк” дуҫтарының ижады...

Бөткән ауыл. Өйҙән сыҡмайым да
Ауылда бҽр гҽнә магазин.
Ҡунаҡ-төшөмгә лә йөрөмәйҽм,
Концҽрт -спҽктаклдәр күрмәйҽм.

Йәй буйына ҽмҽш -ҽләк йыйып,
Әҙҽрләйбҽҙ утын-бҽсәндҽ.
Ҡышҡылыҡҡа ҡорот-майы әҙҽр,
Яҙға ҽтҽр картуф-иттәрҽ.

Пҽнсиямды йыйып барырмын тип,
Алдан уйлағайным ниәтләп.
Ай бөтөүгә бҽр тин аҡса ҡалмай, –
Кҽмдҽр ала кҽүҽк йәһәтләп.

Өйҙә гҽнә аҡса бөтөрәм мин, –
Кҽйҽм алмай, юлда йөрөмәй.
Газға, утҡа, һыуға түләгәйнҽм
Ҡалған тағы һалым түләнмәй.

Шырпы, сәйҙҽ ,тоҙҙо һатып алдым
Ҡалған тиндәрҽмдҽ иҫәпләп.
Ярай әлҽ балаларым үҫкән, –
Ашау таптырмайҙар күмәкләп.

Ун йыл индҽ күлдәк алғаным юҡ,
Кофта, туфлиҙәргә ҡыҙмайым.
Мин үҙҽмдҽ шулай йыуатамын:
Пҽнсияны нисҽк һуҙайым?!.