Миләүшә ҠАҺАРМАНОВА “Әрләй ирем...”

Яңы күлдәк, ялтыр туфли,

Тәтәй сумка – башыңда.

Буялған бөҙрә сәсәтәрең

Йөҙөп йөрөй ашыңда.

Маникюрға, педикюрға

Туҙҙыраһың аҡсаны.

Ҡасан утағаның булды

Ҡый ҡоторған баҡсаны?

Шубаң тора ат хаҡылай!

Кейемдәрең – өй тулы!

Аҡса һорап ҡына ҡара,

Кейем, тиеп, был юлы!

Әрләй ирем: Иртән тороп

Өс сәғәт биҙәнгәнсә,

Йыуып сығып була өйҙө,

Түбәнән иҙәнгәсә.

Әрләй ирем: көнө буйы

Ҡарағаның – сериал.

Бынан ары урамда ла

Йәйәү генә йөрөй ал.

Машинаға запчасть алам

Һиңә духи алғанса.

Бер хәбәрең дөрөҫ түгел,

Бөтөн һүҙең ялғанса.

“Ярай, – тием, тыныс ҡына, –

Булһын, әйҙә, һинеңсә.

Үҙең тотон аҡсаңды ла,

Һынап алып, тиненсә.

Тип уйлайым да: ү-се-гәм!

Һөйләшмәйем, көлмәйем.

Эргәһендә уралмайым,

Янына ла килмәйем.

Ярты сәғәт үтә шулай,

Йә, ике сәғәт була.

Ҡайһы мәле бындай хәлдәр

Ярты көнгә лә тула.

Түҙемлеге бөтә ирҙең:

– Йә инде... ярай инде...

Бер генә ауыҙ һүҙ әйтсе,

Йылмайып ҡара инде.

Әйҙә, күлдәк алайыҡ һуң,

Әйҙә, сумка алайыҡ.

Әйҙә, йәнем, икәү генә

Бүлмәбеҙҙә ҡалайыҡ...

Мәлен теүәл генә беләм –

Үсегеүем күпкәме.

Тимерҙе лә бөгә ала,

Ҡатындарҙың үпкәһе.