“Һөйәркә”ләр ҡосағынан
Ысҡынһа аҙға ғына:
“Ҡарсыҡ, асыҡтырҙы- ы- ы!” – тиеп
Ер йыртып ҡысҡырына.
Хәлүә йүгерә, тамағы туҡ,
Өҫтө таҙа булһын, тип.
Ҡуҡыр ханы-солтанының
Барыр юлы уңһын, тип.
Таңдан күҙен тырнап асып,
Төшкө аш та хәстәрләй.
Иртәнгелеккә өҫтәлдә
Боҫ(о)рай бутҡа һәм сәй.
Эшкә саба, өлгөрөргә
Кәрәк унда барыһына:
Ашханала төшкө ашҡа
Килеп тула барыһы ла.
Телен арҡырыға тешләп,
Эштән ҡайтҡанда арып,
Көс еткеһеҙ аҙыҡ-түлек
Ташый ул һатып алып.
Ире хәҙер ҡайтып керер,
Өлгөрөргә әҙерләп:
Ҡыҙын, улын, ҡәйнә, ирен
Ашатырға ҡәҙерләп.
Әйләнә лә, тулғана ла,
Туҡтауһыҙ мәшәҡәттән
Арманһыҙ булып ауа ул
Бөтмәҫ-төкәнмәҫ эштән.
Ҡырын ғына ятып алып
“Һөйәркә”ләре менән,
Хәлен һорамайса ире
Йылмая хәләленә.
Ир ҡатыны буламы икән,
Йөк атымы, ҡолмо ул?!
Хәлүәнең тормошоноң
Мәғәнәһе шулмы ул?
Әлфиә ӘСӘҘУЛЛИНА.