- Эйе, ярай, - тип йәшәнем,
Арыным “эйе”ләрҙән,
Кәрәк-кәрәкмәгәндәргә
Башымды эйеүҙәрҙән.
Әҙәпле булам тиһәң дә
Әҙәпһеҙ башҡа менә,
Тәртип һаҡларға тырышһаң,
Тәртипһеҙ төртмәҫ тимә!
Тыйнаҡ булыу – модаларҙан
Сығып бөткән замана,
Ситкә ярарға тырыша
Хәҙер бары диуана!
- Тиң дуҫ булам!- тиһәң,
- Әйҙүк!
- Эйе, - булыр яуабым,
Ярҙамдан да баш тартмайым –
Уның оло сауабы.
Ә шулай ҙа ябайлыҡтан
Файҙаланыусы байтаҡ,
Ваҡыттыр теләһә кемде
Яҡынлатырға байҡап.
Үҙемде-үҙем өгөтләп,
Ҡайнаны буғай мейе:
- Юҡ! – тип әҙерләп торһам да,
Ысҡына һаман “эйе”...