Хат

Үт­кән быуаттың алтмышынсы йылдарында сығарыл­ған китап­тарҙың береһе ара­һын­ан килеп сыҡты ошо хат.
«Һаумы, ҡәҙерле ҡыҙым! Әгәр һин ошо хатты алһаң, тимәк, ул һинең ҡулға барып эләккән. Әгәр юҡ икән, миңә хәбәр ит, яңынан яҙырмын. Әк­рен яҙам, сөнки һинең бик тиҙ уҡый алмауыңды беләм. Беҙҙә көндәр һәйбәт. Үткән аҙнала ямғыр ике мәртәбә генә яуҙы: аҙна башында, өс көн, шунан аҙна аҙағын­дараҡ, дүрт көн буйына. Бәлтәң тураһында шуларҙы яҙам. Төймәләре менән ебәрһәң, посылкаң бик ҡим­мәткә төшә, тинеләр почтала, шуға күрә мин уларҙы ҡырҡып алдым. Үҙең тегеп ҡуйырһың. Уларҙы уң кеҫәгә һалдым. Атайың яңы эш тапты. Уның аҫтында 300 кеше! Ул зыяратта бесән саба. Апайың Нәғимә кейәүгә сыҡты. Бәпес көтәләр. Әлегә беҙ уның малаймы, ҡыҙмы икәнлеген белмәйбеҙ. Шуға күрә һинең ағаймы әллә апаймы булаһыңды әйтә алмайым. Ҡыҙ тапһа, минең исемде бирмәксе. Ҡыҙыңа «Әсәй» тип исем ҡушыу сәйерерәк ҡарар инде. Ни эшләтәһең инде, үҙенә оҡшағас. Яңыраҡ Нәғим ағайың менән әкәмәт хәл булды. Ул машинаһын бик­ләгән, ә асҡысы эстә тороп ҡалған. Уға өйгә йәйәү ҡай­тырға тура килде (10 саҡ­рым). Икенсе асҡысты алып килеп, беҙҙе машинанан сығарҙы. Ике туған Лира апа­йыңды осратһаң, уға минән сәләм әйт. Күп итеп. Осрат­маһаң, бер нәмә лә әйтмә. Һинең әсәйең.
P.S. Һиңә әҙерәк аҡса ебәрергә уйлағайным, әм­мә конвертты йәбеш­тереп өлгөргәйнем инде».

Хатты И. БАҠТЫБАЕВ уҡыны.