Үҙеңә ҡалдыр!

Ул кассир ҡыҙға биш меңлек бирҙе. Ҡыҙыҡай аҡсаның ялғанмы-түгелме икән­леген тикшергәнсе, чек баҫҡан­сы, ҡайтарып бирергә аҡса иҫәпләгәнсе, бабай тауарынан күҙ­ҙәрен алманы, плинтусты нисек ҡуясағы тураһында уйлаған­дыр, күрәһең. Кассир уның алдына ун тинлек һалды ла, ҡағыҙ аҡсалар иҫәпләргә тотондо. Мин ҡарап торам, ул дүрт мең һум тирәһе ҡай­тарырға тейеш. Шул ваҡыт уйға батҡан бабай тауарын алып касса янынан китә башланы. Кассир уға ҡысҡыра:
– Сдачағыҙҙы алығыҙ!
Ә ул ҡулын ғына һелтәне:
– Кәрәкмәй, үҙеңә булһын!
Мин дә ҡысҡырам, өҫтәүенә, барыбыҙҙың да ғәжәпләнеүҙән күҙҙәребеҙ шарҙай булған. Кассанан алыҫлашҡан бабай йылмая. Беҙ хор менән ҡыс­ҡырабыҙ:
– Сдачағыҙҙы алығыҙ!
Ә уның иҫе лә китмәй. Ниһа­йәт, кассир ҡыҙ то­роп баҫты ла, меңлектәрҙе болғай башланы. Әл­биттә, бабай барыһын да аң­ланы һәм аҡсаһын ки­леп алды. Беҙ иһә һаман иҫебеҙгә килә алмайбыҙ.

Б. ИРДӘҮЛӘТОВА.

Фото: tut-magaz.ru