КӘПӘРЕНМӘҺЕН ИНЕ

“Яҡшы, һәйбәт булғас аша! – тим. – Әгәр йөҙөңдө һытмай ашаһаң, бер ниндәй дәғүә белдермәй сығып китәм”. Теге ризалашты.
Икене ашаны.
– Етте, был минең көндәлек норма, – ти. – Тағы ниндәй көндәлек норма, барыһын да аша!
Ул үңәҙле биш мандаринды ла ашаны. Тамағына торғанын, йөҙөнөң йәшелләнгәнен күрәм, барыбер ашап бөттө.
– Маладис! Хәҙер өлкән менеджерҙы саҡыр.
Саҡырҙы.
– Шулай-шулай, – тим, – миңә яңы мандариндар бирегеҙ, сөнки һеҙҙең хеҙмәткәрегеҙ минекеләрҙе әле генә ашаны, бына ҡабыҡтары.
Ҡарашын бер ваҡытта ла онота алмам, ахыры. Юҡҡа кәпәренмәһен ине.

А. ИЛГИЗӘРОВ.