Тағын һөйләшербеҙ әле

– Ҡыҙыҡ ҡына түгел, ҡыҙ­ғаныс та... Теге, Сә­ғи­рәне инде... Анау коронавирустан һуң хәтерем сәпсим хөртәйҙе.
– Уны һин әйтәһеңме, мин әйтәйемме, бөтөн­ләй иҫ тарала хәҙер. Шул арҡа­ла бер көн саҡ ҡазаға ҡал­ма­ным. Сүп-сарҙы сыға­­рыр­ға, бер ыңғай мага­­зинға ла барырға бул­ғайным. Йә­нәһе, ике ҡуян­дың ҡойроғон бер юлы то­там.
Бер ҡулыма сүп-сар һалынған шыптырҙаҡты, икенсеһенә сумкамды тотоп урамға сыҡтым. Шыптырҙаҡты сүп багына елгә­реп, “Байрам”ға индем. Икмәк, һөт-маҙар алып, кассаға сират­ҡа баҫтым. Түләргә картамды алдан әҙерләп ҡуяйым тип, ҡулымды сумкаға тыҡһам, тоҡсайы менән янсығым юҡ! Урлатҡанмын, тип уйланым тәүҙә! Улай сумкамды абай тотҡайным, берәү ҙә йылышманы ла, сиратта аҙаҡҡымын. Бәлки, фатирҙа ҡалғандыр? Кәрзинде алмай, магазиндан сыға һалдым. Фа­тир­ҙың аҫтын-өҫкә килтереп күпме генә эҙләһәм дә тоҡсай табылманы. Хәтеремде аҡтарып, уйлана һалдым: ҡайҙа ҡал­дырҙым һуң? Сығып китер алдынан ҡулымда тоттом да баһа... Туҡта-туҡта, сумкаға һалам тип, сүп-сар шыптыр­ҙағына тыҡманыммы икән?
Шунан йәнә елдерҙем сүп багы янына. Сүп-сарҙа соҡоноусы һуҡбай­ҙар быуа быуырлыҡ, теймәһәләр генә ярай ҙа... Ҡараһам – шыптырҙыҡ йылтырап ята, эсендә – әрселгән картуф ҡабығы араһында – “Сбер” карталы тоҡсайым. Бына шулай, әхирәт. Ярай, һау бул, һөйләшербеҙ әле.
– Ҡайҙа ҡабаланаһың, ут сыҡма­ғандыр ҙа ул. Мин һине тыңланым да баһа. Сәғирәне һөйләр­мен тигәйнем бит...
– Ҡайһы Сәғирәне әйтәһең? Беҙҙең ауылда улар икәү ине бит.
– Ҡайһы Сәғирә тип ни... Тыҡрыҡ бу­йындағыһы. Фәүәрис бисә­һе. Ире эсеп үлгәс, мал-ты­уарын, ҡош-ҡортон бө­тө­рөп, өйөн юҡ ҡына хаҡҡа һатып, яңғыҙым донъя көтөү ауыр, тип райцентр­ға күсергә йыйын­ғайны.
– Ә-ә-ә, уны әйтәһеңме? Нишләгән? – Нәзирәнең ҡолағы ҡарпайҙы.
– Нишләмәгән, нишләткәндәр. Сбербанктан шылтыратҡандар, аҡсаңдан ҡолаҡ ҡағаһың килмәһә, икенсе счетҡа күсерә һал, тигәндәр. Яңы счет биргәндәр. Бар мөлкәтенән алынған аҡсаһын юғалтыуҙан ҡобараһы осҡан Сәғирә тегеләр ни әйтһә, шуны эшлә­гән. Ҡыҙы килгәс, маҡтанған ишеү, ярай, йәһәт хәл иттем, аҡсаны һаҡла­ным, тип. Ҡыҙы эт итеп әрләгән. Бан­кы­ға барһалар, счетында нуль, ти. – Әхирәте кеткелдәне. – Ул ҡәҙәр аңра булырға, бала-саға түгел дә.
– Мин таныш булмаған номерға яуап бирмәйем.
– Һуң әле миллионлап кредит бирә­беҙ, әле почти бушҡа әйбер һатабыҙ, тип шылтыраталар. Ҡыҙыҡ бит. Уларын да тыңламайһыңмы?
– Юҡ. Бушлай сырҙың тәпелә генә булғанын беләбеҙ. Былай, кәрәк әйбе­рем­де магазиндан барам да алам. “ОzоN” тигәндәре лә арыу. Аҡсаны ал­дан таптырмайҙар. Һораған әйберең оҡшамаһа, ҡалдыраһың да китәһең.
– Һин башлы шул. Уҡыған кеше – уҡыған кеше инде, барыһын да белә­һең. Беҙ ферманан ары кит­мәгәс, ғүмер буйы ризинкә итек һөйрәп, сирҙән баш сыҡмай, балнис юлын тапайым.
– Балнис... Унда ла һаҡ йөрө. Урлашалар.
– Духтырҙармы?
– Юҡ та. Сир­ле­ләр. Дөрөҫөрәге, сир­ле бу­лып ҡылан­ған­дар. Ана, духтырға си­рат тор­ғанда күрше әбейҙең көшө­лөгөн сәл­дер­гән­дәр. Телефондан бабайы шыл­тыратҡас, баш­ҡа­­лар­ға ҡама­сау­ламайым тип, бәлтәм менән сумкамды эс­кәм­йәлә ҡал­ды­рып, тәҙ­рә янына ба­рып һөй­ләшкәйнем, ти. Шунда аптеканан дарыу алырға тиһә – көшөлөгө юҡ, ти. Кешеләрҙән һорашҡан, береһе лә күрмәгән дә, белмәй ҙә. Апты­ра­ғас, регистра­тураға барып, ни булға­нын илай-илай һөйләп биргән. Ви­део­кү­ҙәтеүҙән ҡараһалар, көшө­лөгөнә үҙе кеүек бер әбей айыу майы һөрткән. Кинолағы кеүек күренеп тора ти нисек урлаш­ҡаны.
– Ай, нисектәр ер күтәрә шундай­ҙарҙы.
– Өҫтөнә баҫтың, әхирәткәйем. Бел­гәндәй, уйымдағын әйттең, – тип мө­һөр һуҡты Нәзирә.
– Теге ҡортҡаны тотҡандармы һуң? – Әхирәте төпсөндө.
– Әйтә алмайым. Әбей, эҙләйҙәр, тине. Тәк что, ни эшләһәң дә, ҡайҙа барһаң да, алдыңды-артыңды ҡарап йөрө.
– Дөрөҫ, әхирәт, рәхмәт. Һау бул әлегә. Ирҙең ҡайтыр ваҡыты етә шикелле, ашарға хәстәрләйһе бар.
Нәзирә һыуынған, әхирәте менән һөйләшерҙән алда киптерелгән еҫле үлән, тырнаҡ гөл сәскәһе һалып, томалап бешерелгән сәйенә үкенесле ҡараш ташланы:
– Пока, тағын һөйләшербеҙ әле!

Факил МЫРҘАҠАЕВ.