- Тауға менеү һеҙҙең өсөн түгел шул!...
- Был мәхлүктәр бер ҡасан да ҡаяға менеп етә алмаясаҡ!...
Үҙҙәрен мыҫҡыл итеүгә түҙә алмаған тәлмәрйендәр, хәлдәре бөтөп, бер-бер артлы түбән тәгәрәп төшөп бөтәләр. Араларында берәү генә тырышып-тырмашып теләгәненә ирешә.
Барыһы ла аптырауға ҡала: “Нисек инде бәләкәй генә йән эйәһе кескәй генә аяҡтары менән бейек тауға менә алды?!”
Төшкәс, тәлмәрйендәрҙең береһе уның янына бара ла: “Ҡая үренә менеү серең менән уртаҡлаш әле”, - тип үтенә.
Ә уның сере ябай ғына: тәлмәрйен һаңғырау була... Ул йәнлектәрҙең мыҫҡыллы һүҙҙәрен береһен дә ишетмәгән һәм барыр юлынан тайпылмаған.
Риүәйәттең хикмәте шунда: һинең үҙеңә булған ышанысыңды бөтөрөргә, юҡ итергә тырышҡан кешеләрҙе бер ҡасан да тыңлама! Улар һинең хыялыңды, шатлығыңды урлай!
Л. Абдрахманова.
Фото: dzen.ru