Партбилет

Бер нисә кеше кеҫәһенә ты­ғылды. Әхмәтзыя ағай ғына һис нәмәгә иҫе китмәгәндәй, тын ғына ултырҙы. Шофер уны ла иғтибарынан ситтә ҡалдыр­маны:
– Ә һин, ағай?
– Тикшерһәләр ни, тикшер­һендәр. Төрлө тикшереүҙәргә өй­рәнеп бөткәнбеҙ инде, – тине уға ҡаршы Әхмәтзыя.
Пассажирҙар, уны яҡлапмы, ҡыланышын хупламау­ҙанмы, дәррәү һүҙгә ҡушылды:
– Пенсионерҙыр...
– Ветерандыр...
– Әллә герой уҡмы?..
Әхмәтзыя ағайға был оҡша­маны, кеҫәһенән ҡыҙыл тышлы таныҡлыҡ алып, баш осонда һелкеп күрһәтте:
– Бына һеҙгә билет! – Бер аҙ­ҙан һәммәһенә асыулы ҡараш ташлап өҫтәне: – Молчать!
Автобус ҡуҙғалып китте.
Иртәгеһен Әхмәтзыя ағайға йәнә шул уҡ автобусҡа улты­рырға тура килде. Салонда кеше әҙ ине. Шофер кисәге ваҡиғаны онотмағайны, күрәһең, ҡыҙыҡ­һынып һораны:
– Ағай, ниндәй таныҡлыҡ күрһәттең ул?
– Ғәмәлдән сыҡҡан партбилет! Мин бит элекке коммунист!

Рәйес РИЯНОВ.