Әй, бала...

Ваҡыт уҙа, ҡыҙҙары инде мәктәптә уҡый. Был мәсьәләлә шулай уҡ былар ҡәтғи бер фекерҙә булды.
– Өйҙә тик русса һөйләшергә, баш­ҡорт­са – ләм-мим. Кәлә-бәлә менән ба­ла башын ҡатырмайыҡ. Яҡшы итеп урыҫ телен белһә, институтҡа инер.
Нимәһен һөйләйең инде, урыҫ­лашҡан башҡорт ғаиләһе булып киттеләр. Ҡайғы күрмәй йәшәп яталар. Тик бер көндө Лилиә ҡыҙҙары ғына аптырашҡа ҡалдырҙы. Йөрәккәйҙәре мәктәптән ҡайтты ла әсәһенә өн­дәште.
– Иҫәнме, әсәй, хәлдәрең нисек?
– Чё? – тип ауыҙын асты ханым-женщина.
– Чё түгел инде, сәй тип әйт. Минең сәй эскем килә, асығып ҡайттым, – ти уға балаһы.
– Кушать надо, да? – ти һаман Маша-Мөшәфәрә был хәлгә аптырап.
– Әсәй, мин көшәргә һыйыр түгел, ашар­ға берәй тәмлерәк нәмә бирһәң, шул ярай.
Ҡыҙ, тамаҡ ялғап алғас, уйнарға сы­ғып китте. Ә әсәһе шул тиклем аптыра­ғайны, хатта ире менән һөйләшергә теле әй­ләнмәне. Икенсе көн етте.
– Әсәй, бөгөн оҙаҡ уҡыныҡ, мин һине һағынып бөттөм, – тине был юлы Лилиә, ботинкаһын һалған саҡта. – Минең бе­рәй тәмлекәс ашағым килә, әйҙә бәлеш бешерәбеҙ.
– Аха, – тине әсәһе.
– Әсәкәйем, аха түгел инде, ярай, балам, тип матур итеп әйт.
– Кис бешерербеҙ, – тип әсәһе ҡаткан телен яҙырға тырышты.
– Юҡ, әсәй, мин үҙем бешерергә те­лә­йем. Һин мине өйрәткеләп кенә тор, йәме.
Кис булды, әсә кеше ҡыҙын бәлеш бешерергә өйрәтә.
– Берем муку.
– Бирәм муку, – тип ҡабатлай бала. – Әсәй, ә мука нәмә була, мин урыҫса аңламайым, һин мине баш­ҡортса өйрәт. Юғиһә, беҙҙең башҡорт бәлеше урынына урыҫ пирогы килеп сығыуы мөмкин.
Шунда ғына Мөшәрәфә ҡыҙының үҙенән көлөүен аңлап алды. Әй, бала, бала.
– Мә һиңә сковородка.
– Әсәй, нәмә ул сковородка?
– Скоро... Ну, ни инде, тиҙ нитәң инде, тиҙ ниткес.
– Таба, – тип ҡатынына ярҙамға килде Фазылхан. – Ҡыҙыҡ, нилектән әле һин кинәт башҡортсаға күсеп киттең, мәктәптә бер-бер хәл булмағандыр бит? – тип һорау бирҙе ул ҡыҙына.
– Булды шул. Башҡорт теленән яңы уҡытыусы килде. Ул өйҙә тик туған те­ле­геҙҙә һөйләшегеҙ, урыҫлашкан ата-әсәләрегеҙҙе оятҡа ҡалдырығыҙ, тине.
Ир менән ҡатын бер-береһенә ҡарап баш сайҡаны. Һүҙ тапманылар. Улар ысынында ла, ныҡ оятҡа ҡалған ине.

Заһит МӨРСИЕВ.