Егете былай, өйләнешәйек, тип тәҡдим яһамаһа ла, никах уҡытыу тураһында бер һөйләнеп алды. Уныһында ла: “Никахын Ләлә-Тюльпанда уҡытһаҡ, мин ошонда күсеп килһәм, бергәләп йәшәй башлаһаҡ”, – тип уралтып-суралтып ҡына һөйләне. Никах – никах инде ул. Ышаныслы кеше булһа, ғаилә ҡороу өсөн, йәшәй башлағанда, бәлки ярап та ҡалалыр. Ә бына ЗАГС-ҡа барыу, никахты теркәтеү, туй үткәреү хаҡында – ләм-мим.
Таңһылыу тап ошо хаҡта хыяллана. Бер көн барып, салонда туй күлдәген дә ҡараштырып ҡуйҙы. “Их, ошоно һатып алһаң ине ул, – тине, – әхирәттәремдең күҙҙәре шар булыр ине!”
Ишектә ҡыңғырау тауышы ишетелде. “Килде!” – тип тағы ла нығыраҡ тулҡынлана башланы ҡыҙыҡай. Ҡара әле, ике сумаҙанын күтәреп, күсенеп килеп инде түгелме һуң был?
– Сәскә алырмын, тигәйнем, – тине Минитдин. – Күреп тораһың, ҡулдарым буш түгел. Такси саҡыртҡас, бер ыңғай, күсенәйем дә киләйем, тинем. Сумаҙандарымды ҡалдырманым, һин ҡаршы түгелдер?
Өндәшмәне Таңһылыу. Эстән генә: “Минең файҙаға – 1:0!” –тине. Бына егет сумаҙандарының береһен асты һәм туҙып бөткән футболкаһын, шортыйын алып кейҙе. Улар артынан 5–6 йыл аяҡтан төшмәгән тәпешкәләр килеп сыҡты. Шулай итеп, 4:0-гә әйләнде.
– Ниңә өндәшмәйһең, мөхәббәтем? – тине Минитдин. Әллә һин минең күсеп килеүемә шат түгелһеңме?
– Ша-ша-шатланам!.. – тип кенә әйтә алды ҡыҙыҡай. Сөнки башҡа һүҙ таба алманы. Иҫәп 4:1-гә әйләнде. Егет, йүгереп килеп, залда ултырған диванға һикерҙе лә, түшәмгә бәрелеп, кире диванға төштө.
– Ҡара әле, матурым! Был диваның мөхәббәт уйындары өсөн генә тәғәйенләнгән түгелме һуң? – тип хахылдап көлдө егет.
– Э-э-э-эйе, – тип иҫәпте 4:2 итте ҡыҙыҡай, үҙе лә һиҙмәҫтән.
– Улай булғас, кил бында, матурым, башлайыҡ! Танышыуыбыҙға – ике ай, ә беҙ һаман бер-беребеҙҙе, ыһым-ыһым... белеп бөтмәйбеҙ, – тип шарҡылдап көлөүгә, күрше фатирҙа эт өрә башланы. Әйтерһең, эт стенаны емереп, бында килеп инә инде.
– Бәй, был нимә булды? – тип ҡыҙҙы Минитдин. – Ҡайҙа полиция? Килтер ҡағыҙ-ҡәләм, хәҙер хакимәткә яҙып бирәм!
– Нимә булды һуң? – тип аптыранды ҡыҙыҡай һәм иҫәпте 5:2 итте.
– Ишетмәйһеңме ни, һөйөклөм! Был һинең фатир түгел, эт ояһына әйләнгән бит! Бындай шарттарҙа нисек йәшәмәк кәрәк?
Эт ҡотороп өрә башлауға, икенсе яҡтан, яңғыратып, рок-музыка уйната башланылар. Хатта фатир урынында һелкенә, ә түшәмдән кирбес ҡойолған һымаҡ тойолдо.
– Быныһы ниндәй хайуан тағы! Мин эштән арып килдем! Миңә ял итергә кәрәк! Мин әле булһа, киске тамаҡты ашамағанмын! Әгәр йүнләп йоҡламаһам, кәйефем булмаһа, минең ашҡаҙаным насар эшләй! – тип туҙынды Минитдин.
– Иҫәп – 5:3... – тине эстән генә Таңһылыу. – Бәй, был нәмә бөтөнләй холоҡһоҙ ҙа инде! Уның менән нисек йәшәмәк кәрәк?
Ә музыка нығыраҡ уйнай. Был яҡта, ярһып өрә-өрә, эт ҡушылды. Өҫкө ҡатта тағы ир менән ҡатын нимәгәлер талашып китте.
– Етте һеҙгә! – тип һөрәнләне егет. – Был бит фатир түгел – тамуҡ! Һин мине ҡайҙа саҡырҙың?
Шулай итеп, иҫәп 6:3-кә әйләнде. Таңһылыуҙың кәйефе күтәрелде:
– Ә нимә булды? Ниңә туҙынаһың ул? Әллә, берәй һүҙ әйтеп, үпкәләттемме?
Егет ике ҡулы менән ҡолаҡтарын ҡапланы:
– Ошондай мәхшәрҙә йәшәп буламы ни?! Мин төндәрен нисек йоҡларға тейеш? Белгең килһә, минең эшем бик ауыр. Миңә эштән һуң һәйбәт ял эләкмәһә, икенсе көнөнә мин нисек эшкә барырға тейеш?
– Эшем ауыр, тиһең. Ул нимәнән ғибәрәт һуң?
– Көнө-төнө аяҡ өҫтө! Бүлмәнән-бүлмәгә ҡағыҙ ташыйым.
– Эшең, ысынлап та, ауыр икән шул! Ҡыҫҡаһы, иҫәп – 7:3! Минитдин, һин еңелдең!
– Ниндәй 7:3?.. Мин ҡасан еңелдем?
– Эйе, һин еңелдең, отолдоң! Ҡыҫҡаһы, мин ҡуйған талаптарҙы үтәй алманың! Борсолма, һин беренсеһе түгел, һин – өсөнсөһө. Уның ҡарауы, бындай иҫәп тәүге тапҡыр теркәлде.
– Барыбер аңламаным. Нимә һөйләйһең ул һин? Беҙ хоккей уйнаманыҡ та инде.
– Ярай, йәшәй-йәшәй, йөрөй-йөрөй, аңларһың әле. Таксиҙы подъезға саҡыр. Сумаҙандарыңды алып сығырға онотма. Хуш!
Минитдин бер нәмә лә аңламаны. Һөйләнә-һөйләнә кейенде, әйберҙәрен тултырҙы. Ә үҙе Таңһылыуҙы тыңланы.
– Эх, әсәй, быныһы менән дә булманы. 7:3... Бәлки миңә һынауҙы туҡтатырға кәрәктер? Әгәр былай булһа, йә талаптарҙы йомшартырға, йә имтиханды бөтөнләй бөтөрөргә кәрәк. Былайға китһә, тамам кейәүһеҙ ҡалам бит.