Еңелсә бәхәс

Мин уға:
– Ә һин бүтәгәһен һанаған һайыҫҡандай шыҡырлап ултырма! – тип яуап ҡайтарҙым.
– Мин бүтәгәһен һанаған һа­йыҫ­ҡан булһам, һин – үләкһә ҡоҙ­­ғоно, – тине ул тыныс ҡына. Мин дә бик ҡыҙып китергә тырышманым, һалҡын ҡанлылыҡ һаҡланым:
– Ә һин – йылан, – тип мы­ғыр­ҙандым. – Ҡабығын ташлай алмай ыҙаланған яҙғы йылан.
Ул миңә:
– Аж-ж-ждаһа! – тине.
Туҡтамағас туҡтамай ғына бит. «Йылан» ғына миңә әҙ тойолдо:
– Күҙлекле йылан! Кобра! – тип асыҡлыҡ индерҙем.
Уға ла «аждаһа» ғына әҙ то­йолған икән.
– Ҡорсаңғы аждаһа! – тип тө­ҙәтеү индерҙе ул тәүге баһа­һына.
Юҡ, тышҡы сифаттар менән генә алдырып булмай. Эскәрәк үтергә ваҡыт.
– Тауыҡ мейеһе эскән аңра! – тинем мин уның аҡыл ки­мә­ленә ишара яһап.
Ул да минең интеллектымды юғары баһаламай икән.
– Бохар ишәге! – тип, әңгә­мәгә нөктә ҡуйырға ниәтләне.
Ҡуймайыраҡ торһон әле! Яңы­нан тышҡы сифаттарға күскә­немде үҙем дә һиҙмәй ҡалдым:
– Ас ҡандала! – тинем, йөҙө­мә мөмкин ҡәҙәр мыҫҡыллы ҡиәфәт сығарып.
Әңгәмәләшем йөҙөнә минеке­нән дә мыҫҡыллыраҡ төҫ бирҙе. Минең мөһабәт һынымды күҙе­нән кисерҙе.
– Ит кәбәне!
– Ябыҡ тараҡан!
– Һоло кәбәге тултырылған ҡытай ҡапсығы!
– Ситән буйында һерәйеп тор­ған кипкән дегәнәк!
– Ужым быҙауы! Һәр елпел­дәгән итәк янында – мир үгеҙе! – тип сәрелдәп ебәрҙе әңгә­мә­ләшем һәм, рәсми рәүештә һу­ғыш иғлан итеп тормай, тырнаҡ­тарын уң битемә батырҙы.
– Һебертке! – тип үкереп ебәр­­ҙем мин һәм уның һул күҙенә берҙе һыланым.
Был инде уның да, минең дә пружиналар һүтелеп бөтөүен аңлата ине. Бер минутҡа һүҙһеҙ ҡалдыҡ. Унан ул минең яңаҡтағы дүрт тырнағы ҡалдырған дүрт бураҙ­наны йыйырсыҡтарын шы­мартырға тип алған майы менән штукатурларға тотондо. Мин уның күгәр­гән күҙ төбөнә Николай батша заманындағы ба­ҡыр өс тинлекте баҫтым. Үҙем:
– Cатана в юбке, – тип мы­ғыр­ҙандым һәм уның күгәргән күҙен үбеп алдым.
– Cатана в штанах! – тип бышылданы бисәм.
Аллаға шөкөр! Еңелсә бәхәс был юлы ла ҙур ыҙғышҡа уҡ барып етмә­не. Ә инде һуңғы баһаға килһәк, "Муж и жена – одна сатана" тип юҡҡа ғына әйтмәгән бит урыҫ­тар...