Бисмилламды әйтеп юлға сығам,
Ел-дауылдарына ҡарамай.
Өмөт итеүсегә ярҙамлашамын,
Кем булыуына ҡарамай.
Зарланмайым, ауырлыҡтар килһә,
Эстән саҡырһам да, тыштан тын.
Сөнки бҽләм, сабыр булырға кәрәк,
Сабырлыҡтың төбө - һары алтын.
Уҡый белмәһәм дә, доға ҡылам,
Шөкөр итҽп матур тормошҡа.
Рәхмәтлемен иҫән-һау булыуыма,
Хоҙай биргән ошо яҙмышҡа.
Зәлиә НУРИӘХМӘТОВА.